CZY W POLSCE MOŻE POWSTAĆ I ROZWIJAĆ SIĘ EKO-OSADA? JAKIE SĄ PRZESZKODY? JAK ICH UNIKAĆ? - na taki temat prowadziłem zajecia na festiwalu Wszyscy Jesteśmy Jedno. Dziękuje organizatorom i ludziom emanującym dobrą energią, którzy uczestniczyli w tych zajeciach. Proszono mnie o nagranie o tym filmu dokumentalnego. Dobry pomysł! Tu jest opis mojej prelekcji: https://eko-brzozowka.pl/z-pamietnika-osadnika/

STAN NIBY-WOJENNY JAKO KOSZMAR ZIMY 1981/82

Byliśmy młodzi, pełni entuzjazmu, ideałów, miłości do Świata. Jedni religijni, inni po prostu humanistyczni. Byli obok mnie artyści awangardowi, uczestnicy rajdów górskich, hippisi, bywalcy klubów jazzowych, harcerze z drużyn nawiązujących do Szarych Szeregów, animatorzy teatru otwartego (nie zapomnę praktyki w Ośrodku Grotowskiego). Ale wszyscy żarliwie poszukiwali swej prawdy, swej drogi i ekspresji... Gdyż od Sierpnia '80 roku w Polsce można było realizować tysiące kreacji, których wcześniej zabraniano lub utrudniano.
Ale archontów tutejszych, w PRL usadowionych na stołkach, bardzo to denerwowało! Oni wykorzystywali swoje tuby propagandowe, aby szerzyć panikę. Straszyli swoich popleczników, że działacze Solidarności chcą ich pozbawić pensji, łapówek i przywilejów. Na niezdecydowaną część narodu mieli znany od 200 lat straszak na Lachy: Wejdą Ruscy i...
Aż pod koniec 1981 roku ograniczono dostawy artykułów pierwszej potrzeby i zaczęto przestrzegać popleczników władzy, że działacze Solidarności planują mordowanie ich wraz z rodzinami... A my młodzi i nasze starsze koleżanki i koledzy z Solidarności chcieliśmy prawdy w życiu publicznym (bez cenzury), swobody zrzeszania się, podróży zagranicznych, realnej ochrony Przyrody (ważnymi postulatami ruchu było wstrzymanie planu budowy elektrowni atomowej, ochrona wód Zatoki Gdańskiej, zlikwidowanie instalacji fabrycznych emitujących do atmosfery trucizny CO, SO2,NO, które truły mieszkańców Krakowa, Górnego Śląska, Kotliny Jeleniogórskiej. Okazało się, że w roku 1981 żądanie prawa do oddychania czystym powietrzem jest aktem politycznym, zaś aktywiści to ekstremiści.

Nocą 12/13 grudnia tamtego roku biegałem po mieście wraz z kolegą, aby zawiadamiać znanych nam działaczy o fali aresztowań. Widzieliśmy w kilku mieszkaniach leżące na podłodze, wyłamane przez SB drzwi mieszkań i zapłakane dzieci, których ojców aresztowano strasząc jakąś "wojną". Biedne niektore panie i dzieciaki poczatkowo myslały , że nastąpił najazd Armii Radzieckiej...
Jak się później okazało, kilkanaście tysięcy takich działaczy uwięziono w tzw. ośrodkach internowania, w którym też miałem wątpliwą przyjemność posiedzieć (AŚ Białołęka).
Aby usprawnić naszą misję, poprosiliśmy o pomoc trzeciego kolegę, posiadacza Gaz-69, podobnego do milicyjnych aut. To nam ułatwiło dotarcie m. in. pod bramę Huty Warszawa, gdzie Solidarność miała swoje gniazdo. Ale budynek główny był już otoczony przez ZOMO i trzeba było zawrócić. Tak się zaczęła moja osobista walka z reżimem. Bo reżimów, obostrzeń, straszenia Lachów ja nie znoszę. W tym czasie i miejscu chcę oddać należną chwałę tym, którzy zginęli po 13 grudnia 1981 r. Oni i one nie czuli się bohaterami. Ich młode życie zostało przerwane w imię ambicji archontów, którzy chcieli utrzymać władzę i przywileje.
Chwała Wam, poległym!

Swoje wspomnienie o czasach sprzed 40 lat ilustruję znaczkami drukowanymi konspiracyjnie z kolekcji mojej mamy śp. Wandy Fijałkowskiej-Korda, przewodniczącej Solidarności w Państwowym Wydawnictwie Rolniczym i Leśnym.

Paweł A. Fijałkowski

NASZA MISJA
W małej wsi Brzozówka, w centralnej Polsce tworzymy eko-osadę – miejsce, które wybierają sobie na siedzibę ludzie wolni, szanujący Przyrodę i dawne słowiańskie tradycje. My, przybysze z różnych miast, wiele uczymy się od naszych miłych sąsiadów - mieszkańców naszej wsi i gminy Cielądz.

Tu serdecznie witamy nasze Przyjaciółki i Przyjaciół, bo tak chcemy tytułować naszych gości. Każdy Człowiek, chociażby błądził, ma mieć u nas szacunek.

Szanujemy też Przyrodę ojczystą, w jej bytach: Ziemi, Wodzie i Powietrzu. Właśnie Powietrze pojmujemy szeroko – także jako atmosferę ziemską, z jej zjawiskami fizycznymi (jak pole elektromagnetyczne). Żyjąc na wsi nauczyliśmy się większej uważności wobec zjawisk Przyrody i dbałości o Ziemię.

Staropolskim obyczajem, zasadźca Osady wyznaczył jej społeczne centrum i z pomocą pierwszych osadników i wolontariuszy wybudował pierwsze obiekty, które służą wszystkim. Wokół tego centrum jest 16 działek prywatnych, które sukcesywnie zasiedlają Osadnicy. Jest to wspólnota intencyjna, gdyż każda rodzina/osoba, przebywając na swoim terenie, uczestniczy w życiu Osady i otaczającego Świata w takim wymiarze, w jakim zechce – tak, że nikt u nas nie czuje się samotnie.

Wiec Eko-Brzozówki jest naszą władzą, a uchwały zapadają drogą consensusu. Tak uchwaliliśmy Prawo Eko-Brzozówki w 23 artykułach.

Gdy ktoś z Osadników potrzebuje pomocy, to pozostali czynią tłokę – udzielają wsparcia swoją pracą. Dobra rada i dobre słowo są naszą codziennością. I tego też nie żałujemy Gościom, którzy przybywają do Brzozówki na godzinę lub na kilka dni, a nawet dłużej (zwłaszcza latem). Tu osoby o podobnych poglądach i wibracjach mogą wymieniać swoje pomysły, marzenia i znaleźć inspiracje. Nasza mała wspólnota może być modelem dla innych eko-osad i eko-wiosek: Niech się uczą na naszych sukcesach i błędach!

Propagujemy budownictwo naturalne i permakulturę oraz korzystanie z odnawialnych źródeł energii i prowadzimy w tych dziedzinach szkolenia i warsztaty. Mamy zaprojektowany kogenerator energii elektrycznej i cieplnej 40 kW na pellet, który będzie zasilał centrum Osady. Także dbamy o zdrowie i rozwój duchowy, a więc naszą przestrzeń udostępniamy nauczycielom praktyk - od jogi do energii kryształów. Szczególna wieź łączy nas z przyjaciółmi z Osady Rodowej na Białorusi. Czerpiemy też ze skarbnicy wiedzy rdzennych narodów Peru, Meksyku i Gwatemali. A pokazy uprawy i zastosowania ziół wykonują u nas rodzime zielarki.

Sfera duchowa w Eko-Brzozówce płynnie przechodzi w kulturę: Od wiosny do jesieni odbywają festiwale sztuki i koncerty. Podczas festiwalu „Latoś“ na naszym wiejskim amfiteatrze odbywają się liczne koncerty przy ognisku, tańce i korowody. Funkcjonuje pierwsza w Polsce wiejska Galeria Sztuki w glinianej kopule, gdzie mają miejsce wernisaże retransmitowane w Internecie.

Opracowaliśmy kilkanaście projektów działań ekologicznych i kampanii społecznych. Nie boimy się wyzwań, które niesie plaga nowego niewolnictwa konsumpcyjnego, ani pogróżek ze strony establishmentu. Zainicjowaliśmy kilka petycji do Sejmu i władz wykonawczych w sprawach zakazu GMO, uwolnienia od ograniczeń uprawy konopi oraz kampanię sprzeciwu wobec ustawy promującą mikrofale 5G. Wnosiliśmy petycje i uwagi do władz lokalnych i gremiów przy Prezydencie RP oraz Wicepremierze. Domagamy się demokracji bezpośredniej i ustroju referendalnego. Z naszej małej wioski idzie do Ludzi przesłanie, a zogniskowaniu tego rodzaju działań służy projekt „Eko-satrażnicy“.

Autorski zamysł to gotowy projekt architektoniczno-budowlany „Domu Wspólnego“ – będzie to nasze wymarzone miejsce integracji Osadników (sala zebrań, świąteczna izba, domowe przedszkole i antysystemowa szkoła, a także spółdzielnia i sala wspólnej pracy (co-working). Będzie to też właściwy obiekt edukacyjny w typie uniwersytetu ludowego, z miejscami noclegowymi. I jedno z pierwszych w Polsce miejsce debat społecznych i narad organizacji strażniczych i aktywistów niezrzeszonych.

Pracujemy u podstaw, tak jak podobnie odczuwający ludzie i małe wspólnoty w Polsce i na całej Ziemi, którzy chcą przygotować Stary Wspaniały Świat w scenerii XXI wieku.